πλαστοπροσωπία

η, Ν

1. η ενέργεια τού πλαστοπροσωπώ, το να εμφανίζεται κανείς στη θέση άλλου με αθέμιτο σκοπό, το να υποδύεται κανείς την ταυτότητα άλλου προκειμένου να τόν βλάψει ή και για προσωπικό ὁφελος

2. (νομ.) περίπτωση απάτης και, ειδικότερα, η εμφάνιση ενός προσώπου στη θέση άλλου με σκοπό την παραγωγή έννομων συνεπειών, τις οποίες ο δράστης ή εκείνος υπέρ τού οποίου δρα δεν δικαιούται.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλαστοπροσωπώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1885 στον Αν. Γ. Γεννάδιο].